Ραψωδός Φιλόλογος - Ασπίδα

Ραψωδός Φιλόλογος:

Όσα μας είπαν να διαβάσουμε δάσκαλοι φωτισμένοι, διανοούμενοι
σχολικά βιβλία γραμματιζούμενοι
να μάθουμε όσα μάθανε και οι προηγούμενοι
και να είμαστε γι'αυτά υπερήφανοι και χαρούμενοι
Μας είπανε για το πως κερδίσαμε σε μάχες
για ένδοξους αγώνες Αθηναίους Σπαρτιάτες
για Παρθενώνες για Ικτίνο και Καλλικράτη
για αρχαίους φιλόσοφους Πλάτωνα Αριστοτέλη Σωκράτη
κι αυτό είναι κάτι αδιαφισβήτητα πολύτιμο
μα για να το κερδίσουμε πληρώσαμε αντίτιμο,
βαρύτατο να μάθουμε κατα το ήμισυ
τα άλλα δεν συμφέρουνε την έθνική συνείδηση
για σκέψου το στα σχολικά σου βιβλία
διδάχθηκες πραγματικά αντικειμενική ιστορία;
σου είπε κανείς πραγματικά για την δεξιά
φρονημάτων πιστοποιητικά και για εξορία
Πολυτεχνείο, χούντα ή σου τα παν ότι κι ότι
σου μίλησε ποτέ κανείς για τον Βελουχιώτη
απλούς ανθρώπους που πέθαναν σε πηγάδια και βούρκους
ή σε έμαθαν μονάχα να μισήσεις τους Τούρκους;
απάντησέ μου..
τους Αλβανούς γιατί μισείς;
δεν σου μάθαν πως ήμασταν μετανάστες κι εμείς;
πριν κάποια χρόνια
ίσως κι εγώ να 'μαι λάθος
μεγάλε ξύπνα διάβασε και ψάξε μονάχος
κέρδισε γνώση
μόνο αυτή θα σε σώσει
από την άγνοια που δεκαετίες μας έχει ζώσει
μην αφήνεις, να σου φορούν παρωπίδες
κλείσε τηλεόραση, ραδιόφωνα, εφημερίδες
και ίσως έτσι να έρθουμε στα συγκαλά μας
αν βλάκες μείνουμε, βλάκες θα 'ναι και τα παιδιά μας
και ίσως έτσι να ξανανάψει μια σπίθα
που θα την έχουμε αέναη ασπίδα

ρεφρέν:
Γνώση, ψάξιμο, διάβασμα, ενημέρωση
γι'αυτό που σ'έμαθαν να λες πάτρια εδάφη
Άγνοια, πόλεμος και εξουδετέρωση
γιατί είναι ασύμφορο ο άνθρωπος να μάθει
Πάθος, σκέψη, κριτική και αναζήτηση
γι' αυτό που σ' εμαθαν να αποκαλείς πατρίδα
Πνεύμα, οξυδέρκεια και αμφισβήτηση
στην προπαγάνδα τους αέναη ασπίδα.


Πολύτροπος:

Θέλω λίγο χρόνο
για να δω αυτόν τον κόσμο μόνο
να περνά να ξεχνά
αυτά που είδε στα τυφλά
παρά να παραπατά σε στενά σκοτεινά
να γενιούνται χίλιες σκέψεις στο μυαλό από το πουθενά
η πένα στο χαρτί να μπει
να βρεθεί και η αφορμή
λίγο μελάνι να χυθεί
η ιστορία αυτή
να γραφτεί απ'την αρχή
και ας έρθει κάποιος να σου πει
και το πως, το γιατί
πες του να ψάξει σε βιβλία, σχολικά αν μπορεί
που πήγαν οι σχεδίες με μετανάστες
και ήρθαν απ'την δύση
και κάνατε κατάσταση
και με αυτήν την άλλαγη
στην παιδεία τι θα βγει
γιατί εμένα μου μυρίζει χουντική εποχή
έτσι είναι τώρα στην Ελλάδα τέρμα βρόμα
αυτοί που κυβερνούσαν τότε κυβερνάνε τώρα
δεν έχει τέρμα η κατηφόρα δεν υπάρχει γυρισμός
με λίγη γνώση όμως
θα κρατούσαμε κόντρα, θα πατούσαμε φρένο
όλοι μαζί στον τροχό ίσως τους βάζαμε για λίγο
να σκεφτούνε κι η ασπίδα θα ήταν εμπρός.

ρεφρέν:
Γνώση, ψάξιμο, διάβασμα, ενημέρωση
γι'αυτό που σ'έμαθαν να λες πάτρια εδάφη
Άγνοια, πόλεμος και εξουδετέρωση
γιατί είναι ασύμφορο ο άνθρωπος να μάθει
Πάθος, σκέψη, κριτική και αναζήτηση
γι' αυτό που σ' εμαθαν να αποκαλείς πατρίδα
Πνεύμα, οξυδέρκεια και αμφισβήτηση
στην προπαγάνδα τους αέναη ασπίδα.

Ραψωδός Φιλόλογος - Πέτρα ψαλίδι μολύβι χαρτί

ρεφρέν:
Είναι Πέτρα σαν τη καρδία μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι Ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι Μολύβι σ'αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο
επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή, είναι Πέτρα Ψαλίδι Μολύβι Χαρτί.

Πέτρα δεν είναι οτι γίνομαι μεμψίμοιρος απλά γίνομαι ψύθιρος και μόνος μου μιλώ στον εαυτό μου
Θέλω μονάχα μία τζούρα ελπίδας και ας περάσω στα ψιλά γράμματα κάποιας σελίδας.
Μα τι να πω; Ξέρω πως τα προγνωστικά μου δίνουν πιθανότητες λιγότερες του 1%
Κάποτε τα τα αγνόησα και πάνω του γαντζώθηκα. Και ξέρεις τη κατάφερα; Απλά πληγώθηκα.
Και απο τότε νιώθω να'μαι καταγής δίχως κουράγιο να σταθώ και για να είμαι ειλικρινής
πρώτα νιώσε πως πονάω , μετά έλα να μου πεις πως η καρδιά είναι μονάχα ένας μυς
Γι'αυτό την έκανα πέτρινη και σκληρή κι ας τη διαβρώνει κάθε ένα μου δάκρυ κάθε ανύποπτη στιγμή
Σε κάθε βήμα και παίρνω στον λαιμό μου το κρίμα γιατί έτσι νιώθω είτε είναι είτε όχι λόγου σχήμα


ρεφρέν:
Είναι Πέτρα σαν τη καρδία μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι Ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι Μολύβι σ'αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο
επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή, είναι Πέτρα Ψαλίδι Μολύβι Χαρτί.

Ψαλίδι αυτό ίσως να το'νιωσες ήδη, είμαι λουκέτο που δε ταίριαξε κανένα αντικλείδι.
Ξέρεις τι; Έλα και τη χαρά στη μέση κόψε κι ας ζήτησε τ'αντίθετο ο Κριτής στο "απόψε"
Να σου το θέσω αλλιώς αφού ούτος ή άλλος θα πονέσω έλα και κάντο γρήγορα να γίνει μια κι έξω
Κι αν δεν αντέξω τουλάχιστον θάχω να με παινέψω πως το παιχνιδάκι σου μονάχος θέλησα να παίξω
Έτσι είμαι σφυρηλατήθηκα απο συμβάντα και ότι όμορφο έχω μου το γκρεμίζουνε πάντα
Μα δε κακίζω θλιμένες μελωδίες σφυρίζω και ότι κάπου κάπως κάποιος θα τις ακούσει ελπίζω
Κι ας είναι η χαρά και τα όνειρα μου κομμένα στη μέση ακόμα ονειρεύομαι και ας μη τους αρέσει Γιατί δεν υπολόγισαν ότι ακόμα κι έτσι έχω το μισό μου όνειρο για να με ταξιδέψει.


ρεφρέν:
Είναι Πέτρα σαν τη καρδία μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι Ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι Μολύβι σ'αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο
επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή, είναι Πέτρα Ψαλίδι Μολύβι Χαρτί.

Μολύβι δεν ήταν μια τρέλα πάνω στην ήβη. Ήταν διέξοδο τις ώρες που ένιωθα να μου στρίβει.
Και χαρτί εκεί που ξεδιπλώνω τη ψυχή μου κι αν το ένιωσες ως τώρα έχεις γίνει η εμπνευσή μου.
Τη στιγμή αυτή που γράφω και ξανά παιδί με πλάθω γιατι ο κόσμος των ενήλικων με έκανε να μάθω
πως δε σ'αγαπά κανείς αν δε του έξυπηρετέις μια τουλάχιστον ανάγκη κι ας μη μπορείς να την δεις.
Μα τι να κάνεις; Είναι κέρμα το στρίβεις κερδίζεις χάνεις, κοίτα μόνο το ταξίδι όσο μπορείς να απολαμβάνεις
Βρες σανίδα και γαντζώσου μη κολυμπάς στην ελπίδα θα πνιγείς και σου το λέω με τα μάτια μου το είδα
Εγώ βρήκα το μολύβι για να επιπλέω και χαρτί σα το σε βάπτιση ιστορίες μου να λέω.
Είτε είναι αληθινές είτε θάθελα να είναι άκουσέ τες και άμα σ'εκφράζουν δίπλα μου μείνε.


ρεφρέν:
Είναι Πέτρα σαν τη καρδία μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι Ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι Μολύβι σ'αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο
επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή, είναι Πέτρα Ψαλίδι Μολύβι Χαρτί.

Ραψωδός Φιλόλογος - Ογδονταπέντε

Πώς θα εξηγήσεις κάποτε σε κάποιον που γεννήθηκε εχτές,
τις απλές και ανεκτίμητες στιγμές,
το παιχνίδι με τα άλλα παιδιά μες τις γειτονιές,
τα τελευταία εκείνα χρόνια που γλιτώσαμε απ’ το στρες?

Δυστυχώς φίλε μου, γεγονός είναι πως είμαστε η τελευταία που τα πρόλαβε γενιά,
άντε τώρα να εξηγήσεις εσύ στον πιτσιρικά πως ήτανε η εποχή που δεν είχαμε κινητά,
που δεν είχαμε net, facebook, msn,
μα διαβάζαμε asterix, lucky luke και ten ten,
που όλη μας η χαρά,
όλη την εβδομάδα, ήτανε να ‘ρθει το Σάββατο να δούμε παιδικά,
τότε που το καλό και το κακό δεν ήταν κάτι σχετικό
και το να βγάζεις φωτογραφίες στο νετ δεν ήταν κάτι το φυσιολογικό
και μου φαίνεται τραγικό πως ξεπούλησατε υλικό προσωπικό τόσο εύκολα,
τόσο αβίαστα, γίνανε τα συναισθήματά μας απλησίαστα,
το να αγαπήσεις πραγματικά ή να κάνεις φιλίες θυμίζουνε πράγματα αχρείαστα.
Τίποτα εν τέλει, πια δεν απομένει, κείτεται η αθωότητά μας σκοτωμένη,
μα την αγνοούμε όλοι επιδεικτικά μένοντας μέσα στο καβούκι μας ακόμα κλεισμένοι.
Γάμα τα ιδανικά και τις αξίες, είναι μάλλον πιο σημαντικές οι ηλεκτρονικές γνωριμίες,
τα σχόλια στις sexy σας φωτογραφίες, οι friends, τα views, οι on line ομιλίες,
το τέλειο προφίλ, οι σχέσεις οι εφήμερες, χίμαιρες, λόγια που με κυνηγάν,
γιατί οι άνθρωποι σκότωσαν πια την αγάπη το γύρισαν στα one night stand!

Κάνω έκλυση απεγνωσμένη,
μην βλέπεις το παιδί, το φίλο σου, τη γκόμενα σου να πεθαίνει,
γιατί έτσι γίνεται και ας μην το καταλαβαίνει,
δράση πρέπει να αναλάβεις τώρα που δεν είστε ξένοι,
ακόμα δεν είναι αργά, τα λόγια μου μη βλέπεις σαν οπισθοδρομικά,
θυμήσου το πως ήταν όταν ήμασταν παιδιά,
όταν είχε σημασία το ποιος είσαι και όχι μονό το πως είσαι, τελικά
τι συμβαίνει κάποιος να μου πει,
γιατί αφήσαμε να μείνει η ψυχή μας ταπί?
Γιατί δώσαμε τόση βάση πολύ στην εμφάνιση την εξωτερική
και γιατί χρειάζεται να προσποιείσαι?
γιατί έχει βάρος το φαίνεσαι και όχι το είσαι?
Γιατί πιθηκίζεις στο στερεότυπο τους και ό,τι πλασάρουν μιμείσαι?
Πες μου, πού πήγε η διαφορετικότητα, πες μου, η όμορφη αυτή πολλαπλότητα,
πες μου, που χάθηκε η προσωπικότητα,
κάποτε είχαμε όλοι το δικαίωμα να νιώθουμε αλλιώτικα.

Ονειρεύομαι μια κοινωνία, και ας είναι ουτοπία,
που για να γουστάρει μια γκόμενα, δεν πρέπει να χάσεις δέκα κιλά μα να διαβάσεις δέκα βιβλία.
Ονειρεύομαι μια κοινωνία που δεν έχει αξία το πόσες γάμησες,
μα πόσες ξάπλωσες στο ίδιο κρεβάτι, το πόσο στ αλήθεια πολύ τις αγάπησες.
Όμως νοιώθω τόσο μονός σ αυτά τα όνειρά μου,
μα να ολοκληρωθώ δεν ήρθε ακόμα η σειρά μου
και μ' ένα μικρόφωνο για συντροφιά μου ανοίγω ξανά τη καρδιά μου.

Γι’ αυτό κάπου εδώ σταματώ,
γυρνώ το χρόνο πίσω ώστε να ξαναγίνω παιδί μικρό
και μέχρι κάπου εκεί να σε βρω,
σου εύχομαι ταξίδι καλό και σ αποχαιρετώ..

(It's not sad, it's not such big surprise...
just nature, we are animals nothing more..
you know what, i 'm learning be ok with that..)